Λίγο μετά το 1824 η Σύρος αποκτά το πρώτο της οργανωμένο κοιμητήριο, γνωστό και ως Μαυσωλείο του Αγ. Γεωργίου. Με την επέκταση της Ερμούπολης το κοιμητήριο βρίσκεται ξαφνικά στο κέντρο της συνοικίας των Ψαριανών και αναγκαστικά μεταφέρεται στη σημερινή του θέση. Οι ανεγέρσεις και προσθήκες ακολούθησαν η μία την άλλη με το νεκροστάσιο που κατασκευάστηκε το 1837, το ναό του Αγίου Γεωργίου το 1839 και την Ιερατική Σχολή το 1858 που αργότερα μετετράπη σε οστεοφυλάκιο. Το παλιό μαυσωλείο υπέστη μεγάλες ζημιές και στη θέση του κατασκευάστηκε το νέο κοιμητήριο που σώζεται έως σήμερα στην καρδιά της Νεάπολης Σύρου.
Πρόκειται για ένα κοιμητήριο που καθρεφτίζει την ιστορία και το μεγαλοπρεπή πολιτισμό του εντυπωσιακού αυτού νησιού στα περίτεχνα μαυσωλεία και τις όμορφα διακοσμημένες επιτύμβιες πλάκες. Τα πιο επιβλητικά ανήκουν σε σημαντικές για το νησί προσωπικότητες όπως αυτή του Μαυροκορδάτου, του Μπενάκη, του Αντωνιάδη και του Ροδοκανάκη.
Οι επιγραφές των μνημείων αποδεικνύουν στοιχεία για τη ζωή και την προέλευση των θανόντων ενώ ο διάκοσμος δηλώνει τη δύναμη, το κύρος και την καταγωγή.
Το κοιμητήριο του Αγίου Γεωργίου είναι χωρισμένο σε 7 τμήματα ενώ τα 56 μαυσωλεία συγκεντρώνονται σε έναν ξεχωριστό χώρο στη βορειοανατολική πλευρά.
Τη δημιουργία των μνημείων υπογράφουν σημαντικοί Έλληνες και Ιταλοί καλλιτέχνες & γλύπτες όπως ο Φυτάλης, Βιτάλης, Σπανός και A. Canessa και μεταξύ άλλων ξεχωρίζουν τα μαρμάρινα επιτάφια μνημεία, οι λάρνακες, οι ολόγλυφες μορφές αγγέλων, οι σταυροί, τα ναϊδιόσχημα μνημεία ιωνικού και δωρικού ρυθμού, οι ναΐσκοι, τα κιβώρια με τους 4 κίονες δωρικού ή ιωνικού ρυθμού, οι επιτύμβιες πλάκες και τα επιτύμβια επιγράμματα που είναι κατά κύριο λόγο εμπνευσμένα από δημοτικά τραγούδια και μοιρολόγια.
